Wątpliwości budzi również zastosowanie modelu Erlanga dla małej liczby abonentów (np. poniżej 10), które prowadzi do przeszacowania wymaganej pojemności systemu nawet o kilkadziesiąt procent przy małej liczbie abonentów. Właściwie dobrane modele powinny w takim przypadku być oparte na modelu Engseta.
Rozszerzając ten komentarz „z akademickiego punktu widzenia” stwierdzamy: można „w prosty sposób policzyć” (i zwymiarować) system dostępowy obsługujący kilka klas zgłoszeń (usług), przy możliwości degeneracji (rozumianej, jako zmniejszenie przepływności) usług w określonych przez inicjatorów Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa granicach. Uwzględnienie kilku klas lepiej oddaje znaczne zróżnicowanie wymaganej przepływności poszczególnych usług występujące m.in. we współczesnych sieciach dostępowych i pozwala na przypisanie parametrów jakości obsługi poszczególnym usługom (np. prawdopodobieństwa opóźnienia, czy strat).
Przyjęte przez autorów Wytycznych podejście rozumiemy, jako zalecenia dotyczące wymiarowania systemu dla tylko jednej, maksymalnie zdegradowanej usługi, dla której 15 Mb/s jest minimalną przepływnością.
3. W dokumencie, określającym model i metodykę, można oczekiwać przykładów obliczeń (tzw. studiów przypadku) i dokładnych algorytmów opisujących sposób postępowania w celu wyznaczenia elementów pojemności infrastruktury tj. np. łącza w górę i w dół dla różnych dostępów. Przeredagowanie Wytycznych pod tym kątem znaczącą ułatwiłby wykorzystanie wymagań do wyznaczania pojemności przez operatorów sieci.
AUTORZY
Prof. Maciej Stasiak
Jest wieloletnim kierownikiem Katedry Sieci Telekomunikacyjnych i Komputerowych na Wydziale Elektroniki i Telekomunikacji Politechniki Poznańskiej. Autor i współautor pięciu monografii oraz ponad 250 prac naukowych, opublikowanych w czasopismach i w materiałach konferencji krajowych i zagranicznych. Tytuł profesorski otrzymał w 2005 r. Prof. Maciej Stasiak specjalizuje się w zagadnieniach teorii i inżynierii ruchu teleinformatycznego. Był promotorem i recenzentem wielu rozpraw poświęconych problemom analizy, modelowania, projektowania i optymalizacji systemów i sieci teleinformatycznych. Jego zespół opracował w latach 2006-2010 narzędzia informatyczne do wymiarowania i optymalizacji sieci komórkowych, które były wykorzystywane przez jednego z polskich operatorów komórkowych.
Dr Piotr Zwierzykowski
Jest adiunktem w Katedrze Sieci Telekomunikacyjnych i Komputerowych Politechniki Poznańskiej. Uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dziedzinie telekomunikacji w specjalności sieci komórkowe w 2015 r. Jest stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i dwukrotnym laureatem nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego (indywidualnej i zespołowej). Jest autorem lub współautorem ponad 200 recenzowanych publikacji naukowych i czterech monografii. Jego aktywność naukowa dotyczy głównie sieci teleinformatycznych, a w szczególności wymiarowania i optymalizacji oraz modelowania mechanizmów zarządzania i rozpływu ruchu. Jest obecnie wiceprezesem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Inżynierów Telekomunikacji oraz ekspertem w Sekcji Telekomunikacji Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk.
Czytaj także:
- Krzysztof Bronk, Adam Lipka, Andrzej Piekut, Dominik Rutkowski: Założenia dla sieci POPC2: jeszcze trochę faktów
- Piotr Marciniak: Teoria, a praktyka w dyskusji o POPC
- Krzysztof Bronk, Adam Lipka, Andrzej Piekut: Założenia dla sieci POPC2: fakty i mity
- Wojciech Kot: Nie wolno równać dostępu radiowego ze standardem NGA
- Eugeniusz Grzybek: POPC2 karykaturą sieci NGA?
