Komisja Europejska wydała zgodę na przejęcie PPF Telecoms przez e& (Emirates Telecommunications Group Company), z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków. Siedziba główna PPF Telecom znajduje się w Holandii, a operatorzy działają na rynkach w Czechach, Bułgarii, na Węgrzech, w Serbii (działając pod nazwą Yettel) i na Słowacji (O2). Łącznie PPF obsługuje ponad 10 mln klientów telekomunikacyjnych. Umowa zapewni e& kontrolę nad operatorami w tych krajach, z wyjątkiem biznesu w Czechach.
Transakcja była anonsowana w sierpniu 2023 r. a wartość umowy miała sięgnąć 2,5 mld euro.
e& jest operatorem telekomunikacyjnym ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w którym większość udziałów ma Emirates Investment Authority (EIA), fundusz kontrolowany przez państwo.
e& i EIA otrzymały od Zjednoczonych Emiratów Arabskich subsydia obejmujące, w szczególności nieograniczoną gwarancję państwa dla e&, a także dotacje, pożyczki i inne instrumenty dłużne dla EIA. KE wzięła to pod lupę. Komisji obawiała się, że „subsydia” mogą zakłócić rynek wewnętrzny UE.
Według KE, subsydia otrzymane przez e& nie doprowadziły do rzeczywistych ani potencjalnych negatywnych skutków dla konkurencji w procesie przejęcia. e& było jedynym oferentem i miało wystarczające zasoby własne, aby przeprowadzić przejęcie, tak że zagraniczne subsydia nie zmieniły wyniku akwizycji.
Jednak aby sfinalizować transakcję e& i EIA, musiały podjąć pewne zobowiązania. Obejmują on m.in. zakaz jakiegokolwiek finansowania przez EIA i e& działalności PPF na rynku wewnętrznym UE, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków dotyczących działań poza UE i „finansowania awaryjnego”, które będą podlegać przeglądowi przez Komisję, a także wymóg, aby inne transakcje między tymi firmami odbywały się na warunkach rynkowych. e& ma też informować Komisję o przyszłych przejęciach, które nie są koncentracjami podlegającymi zgłoszeniu na mocy FSR (Foreign Subsidies Regulation). Innymi słowy, EIA nie może przekazywać środków na działalność połączonego podmiotu na rynku wewnętrznym Europy po transakcji. Ustępstwa dają Komisji również „mechanizmy monitorowania w określonych obszarach ryzyka”.
Pod nadzorem Komisji niezależny powiernik będzie monitorował wdrażanie tych postanowień. Zobowiązania będą ważne przez okres 10 lat i mogą zostać przedłużone przez Komisję o kolejne 5 lat lub dłużej, jeśli KE i e& wyrażą na to zgodę.
