Dzwonić, czy nie dzwonić? Co wolno w telemarketingu

  1. używanie automatycznych systemów wywołujących i faksów (dodatkowo również poczty elektronicznej) do celów marketingu bezpośredniego wymaga wcześniejszej zgody abonenta lub użytkownika,
  2. zastosowanie środków porozumiewania się na odległość, innych niż wymienione powyżej, jest zabronione: (i) o ile nie została wyrażona zgoda (bez wymogu by zgoda ta była wyrażona wcześniej); (ii) w stosunku do abonentów lub użytkowników, którzy nie życzą sobie otrzymywania tego typu komunikatów.

W tym miejscu należy podsumować wykładnię przepisów unijnych.

Rozwiązania krajoweRozwiązania unijneWnioski

Zakazane jest używanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę.

„1. Używanie automatycznych systemów wywołujących i systemów łączności bez ludzkiej ingerencji (automatyczne urządzenia wywołujące), faksów lub poczty elektronicznej do celów marketingu bezpośredniego może być dozwolone jedynie wobec abonentów lub użytkowników, którzy uprzednio wyrazili na to zgodę. (…)

2. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby niezamówione komunikaty do celów marketingu bezpośredniego, w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2, nie były dozwolone bez zgody abonentów lub użytkowników, bądź w odniesieniu do abonentów lub użytkowników, którzy nie życzą sobie otrzymywania tego typu komunikatów, przy czym wybór między tymi opcjami zostaje ustalony przez przepisy krajowe, z uwzględnieniem faktu, że obie te opcje muszą być dla abonenta lub użytkownika bezpłatne. (…)

3. Ust. 1 i 3 stosują się do abonentów będących osobami fizycznymi. Państwa członkowskie zapewniają również, aby – w ramach prawa wspólnotowego oraz mających zastosowanie przepisów krajowych – uzasadnione interesy abonentów innych niż osoby fizyczne były wystarczająco chronione w związku z uciążliwymi komunikatami.

  • W przypadku „Dyrektywy 58” wymóg wcześniejszej zgody dotyczy tylko automatycznych systemów wywołujących. „Dyrektywa 58” przewiduje również możliwość rozwiązań chroniących abonentów i użytkowników niebędących osobami fizycznymi.
  • „Dyrektywa 58” dotyczy relacji pomiędzy dostawcą a jego klientem

1. Zastosowanie przez dostawcę następujących technik porozumiewania się na odległość wymaga wcześniejszej zgody konsumenta:

a) automatycznych urządzeń wywołujących bez ludzkiej ingerencji (automatyczne urządzenia wywołujące);

b) faksów.

2. Państwa członkowskie zapewnią, aby środki porozumiewania się na odległość inne, niż określone w ust. 1, jeśli pozwalają na indywidualne porozumiewanie się:

a) nie były dozwolone, chyba że otrzymano zgodę konsumentów; lub

b) mogły być stosowane wyłącznie, gdy konsument nie wyraził wyraźnego sprzeciwu.

3. Środki określone w ust. 1 i 2, nie będą powodować kosztów dla konsumentów.

  • „Dyrektywa 65” dotyczy wyłącznie konsumentów.
  • W przypadku „Dyrektywy 65” wymóg wcześniejszej zgody dotyczy tylko automatycznych systemów wywołujących
  • „Dyrektywa 58” dotyczy sprzedaży usług finansowych na odległość

 

 Po pierwsze zatem, o ile w przypadku „Dyrektywy 65” omówione rozwiązania dotyczą wyłącznie konsumentów, to w przypadku „Dyrektywy 58” wymaga się od państw członkowskich, by te chroniły uzasadnione interesy abonentów również innych, niż osoby fizyczne, w związku z uciążliwymi komunikatami. Już w tym zakresie, przynajmniej częściowo, mamy do czynienia z wadliwą implementacją przepisów unijnych.

Partnerem działów "Regulacje" i "Prawo" jest kancelaria:

Po drugie, rozwiązania unijne wyraźnie odróżniają kwestie uzyskania zgody dla automatycznych systemów wywołujących oraz innych środków porozumiewania się na odległość. Zgodnie z dyrektywami wymóg uzyskania wcześniejszej zgody dotyczy tylko automatycznych systemów wywołujących oraz e-maili.

Po trzecie, obie dyrektywy mają charakter sektorowy i dotyczą wprost regulowanych w nich sektorów rynku. Odpowiednio: rynku usług finansowych (sprzedawanych na odległość) oraz sektora łączności elektronicznej.

Co więcej, uzasadniony wydaje się pogląd zgodnie z którym również w ramach sektora łączności elektronicznej powyższe ograniczenia stosowane były tylko w pewnym zakresie. W naszej ocenie reguły te dotyczą bowiem tylko relacji pomiędzy abonentami (czy też użytkownikami) a ich dostawcami usług łączności elektronicznej i nie dotyczą działań marketingowych na etapie przedkontraktowym (tj. przed nawiązaniem jakiejkolwiek relacji formalnej pomiędzy danym dostawcą a danym odbiorcą komunikatu).

Zgodnie z motywem (4) preambuły „Dyrektywy 58”: