REKLAMA

Tajemnica telekomunikacyjna w PKE bez rewolucji

Przepis ten jest uzupełnieniem regulacji zawartej w art. 384 ust. 4 PKE (odnoszącej się do art. 21a ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym[15]), wprowadzonej w związku z pandemią COVID-19.

Art. 384 PKE jest zmodyfikowanym odpowiednikiem art. 161 PT. Niestety, w ust. 1 nadal utrzymano sformułowanie „Przetwarzanie w innych celach jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustawowych”, co powoduje pewne trudności interpretacyjne w kontekście użycia w art. 181 PKE sformułowań: „będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi” (ust. 2 pkt. 4) oraz „z wyjątkiem przypadków określonych ustawą” (ust. 3). Kwestia ta była podnoszona w kontekście analogicznych zapisów PT[16].

Warte podkreślenia jest, iż w przepisie tym w ust. 3 pojawiła się podstawa prawna do anonimizacji danych, co stanowi novum w stosunku do regulacji PT. Umożliwi to przedsiębiorcom dokonywanie operacji na zanonimizowanych danych, co było postulatem branży telekomunikacyjnej od dawna. W przepisie nie została umieszczona treść art. 161 ust. 2 PT w brzmieniu nadanym nowelizacją PT, która weszła w życie 4 maja 2019 r. W jej wyniku doszło do wprowadzenia nieograniczonego katalogu danych objętych przepisem jak i rozszerzenia podmiotowego zakresu zastosowania przepisu[17]. W przepisie nie znalazł się również odpowiednik art. 161 ust. 3 PT, dotyczący przetwarzania innych danych za zgodą użytkownika.

Istotne zmiany nastąpią w przepisie dotyczącym niezamówionej informacji handlowej w tym marketingu bezpośredniego (art 393 PKE stanowiący odpowiednik art. 172 PT). Zamieszczone w nim zostały regulacje zawarte do tej pory w art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną[18] (dalej „UŚUDE”).

W ust. 2 art. 393 PKE przewidziano, iż abonent lub użytkownik końcowy może wyrazić zgodę na przesyłanie niezamówionej informacji handlowej poprzez udostępnienie identyfikującego go adresu elektronicznego w celu przesyłania niezamówionych informacji handlowych. W ust. 3 z kolei, znalazł miejsce przepis o uznaniu przesyłania niezamówionej informacji handlowej za czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji[19].

Mając na uwadze powyższe, po wejściu w życie PKE uchylony zostanie art. 10 UŚUDE.

Pozostałe przepisy PKE, dotyczące ochrony tajemnicy komunikacji elektronicznej, poza pewnymi odrębnościami, stanowią odzwierciedlenie regulacji zawartych w PT. Utrzymane również zostały przepisy karne za naruszenie tajemnicy komunikacji elektronicznej i znajdują się w art. 441 i 442 PKE.

Podsumowanie

Rozpatrując kwestię tajemnicy komunikacji elektronicznej w projekcie PKE należy stwierdzić, że zmiany jakie niesie ze sobą nowa regulacja nie są rewolucyjne. Przyznać należy, że znaczna część przepisów jest bardzo zbliżona do tych jakie znajdowały się w PT. Generalnie większość zmian, jakie zostaną dokonane należy ocenić pozytywnie, gdyż rozwiązują one część istniejących problemów i realizują postulaty branży telekomunikacyjnej. Projekt nowej ustawy przewiduje również usunięcie części krytykowanych od lat niespójności i niejasności niektórych przepisów PT, część jednak pozostawiając. Celem zwiększenia przejrzystości przepisów i ich uporządkowania przyjęto także nową systematykę ustawy, zbliżoną do EKŁE. Po 17 latach obowiązywania PT, mimo licznych jej nowelizacji, ustawa nie spełnia oczekiwań jakie niesie ze sobą postęp technologiczny i zmieniający się rynek usług telekomunikacyjnych. PKE daje tu nowe szanse.

[tytuł i śródtytuły od redakcji]

AUTOR

Radca prawny, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku. Specjalizuje się w ochronie danych osobowych, regulacjach związanych z bezpieczeństwem publicznym oraz ochroną informacji niejawnych.

PRZYPISY

[15] Dz. U. z 2020 r. poz. 1856 ze zm.

[16] Zob. S. Piątek, Komentarz do art. 159 [w:] tenże, Prawo telekomunikacyjne..., teza 23.

[17] Zob. A. Krzyżak, Komentarz do art. 161 [w:] Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, red. P. Litwiński, Legalis 2021, teza 1.

[18] Dz. U. z 2020 r. poz. 344.

[19] Dz. U. z 2020 r. poz. 1913.