Instytucja decyzji generalnych w projekcie PKE

Decyzją generalną jest akt:

1) dotyczący interesu prawnego określonego lub dającego się określić według ogólnych cech kręgu adresatów, albo

2) nadający publiczno-prawny status określonym rzeczom lub obszarom, albo

3) regulujący sposób korzystania z jakiejś rzeczy przez ogół.”.^[1]

Zważywszy na powyższe rozróżnienie rodzajów aktów generalnych, nie jest do końca jasny charakter decyzji generalnej ujętej w art. 155 PKE. Z jednej strony ust. 1 wskazuje na „decyzję administracyjną – decyzję generalną, dotyczącą nieokreślonej liczby podmiotów”. Z drugiej w ust. 2 odnosi się już do całości lub części obszaru określonego w decyzji generalnej:

Decyzja generalna wydana na podstawie ust. 1, nie wyłącza możliwości wydania decyzji indywidualnej dotyczącej całości albo części obszaru określonego w decyzji, o której mowa w ust. 1.

Skoro w art. 155 ust. 1 PKE projektodawca odnosi się do zakresu podmiotowego to wydaje się, że konsekwentnie w art. 155 ust. 2 PKE powinien również wskazywać na przypadek wydania decyzji indywidualnej wobec oznaczonego podmiotu (strony decyzji), który uprzednio był objęty zakresem podmiotowym decyzji generalnej. Odnoszenie do obszaru wydaje się być w tym kontekście bez znaczenia, gdyż w ramach decyzji indywidualnej Prezes UKE będzie mógł określić jej zakres przedmiotowy dla indywidualnie określonego podmiotu. Z drugiej strony być może odniesienie do obszaru jest związane ze wskazanym w art. 158 ust. 1 PKE sposobem zawiadomienia o przystąpieniu do opracowania projektu decyzji generalnej (do kwestii tej powrócimy w dalszych rozważaniach).

Znacznie lepsza wydaje się propozycja bazująca na uwagach M. Szewczyk i E. Szewczyk, czyli wskazanie: „decyzji generalnej, dotyczącej interesu prawnego określonego lub dającego się określić według ogólnych cech kręgu adresatów”. Takie określenie kręgu adresatów pozwalałoby również dość łatwo określić i zawęzić krąg podmiotów, którym przysługują środki odwoławcze od decyzji generalnej (co w obecnym brzmieniu PKE może nasuwać spore wątpliwości).

Regulacja decyzji generalnych w PKE

Zgodnie z art. 155 ust. 1 PKE, decyzja generalna może zostać wydana w następujących sprawach:

1)  określenia obszarów geograficznych, na których obowiązek zapewnienia dostępu do okablowania pomiędzy zakończeniem sieci w obiekcie budowlanym, a najbliższym punktem dystrybucji, rozszerzony zostanie o elementy sieci telekomunikacyjnej wraz z powiązanymi zasobami, wykraczające poza najbliższy punkt dystrybucji – art. 145 ust. 1 PKE^[3];

2)  określenia obiektywnych, przejrzystych, niedyskryminujących i proporcjonalnych warunków, na jakich powinien być zapewniony dostęp o którym mowa w art. 144 PKE (zapewnienia dostępu do okablowania pomiędzy zakończeniem sieci w obiekcie budowlanym, a najbliższym punktem dystrybucji) lub w art. 145 PKE (dostęp z pkt 1 powyżej)^[4]– art. 146 ust. 1 PKE;

3)  określenia warunków dostępu do infrastruktury technicznej – art. 18 ust. 3 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych;

4)  określenia warunków dostępu z art. 30 ust. 1 i 3 oraz 33 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych dla podmiotów o których mowa w art. 35a ust. 1 tej ustawy.

W uzasadnieniu PKE taki zakres regulacji decyzji generalnej został powiązany z „ogólnym zezwoleniem”^[5] w EKŁE.