REKLAMA

Utrzymanie ciągłości dostępu do internetu przy zmianie dostawcy usług

Generalnie informację o terminie zaprzestania świadczenia usługi przez dotychczasowego dostawcę abonent powinien uzyskać zanim zacznie cały proces, dzięki czemu kontaktując się z nowym dostawcą usługi, będzie mógł od razu uzgodnić termin rozpoczęcia świadczenia nowej usługi i zawrzeć umowę abonencką.

  1. Zawarcie umowy z nowym dostawcą usługi dostępu do internetu

Abonent ponownie spotyka się z nowym dostawcą, tym razem, aby zawrzeć z nim umowę abonencką z uwzględnieniem wskazanego przez dotychczasowego dostawcę terminu zakończenia świadczenia usług. Jak już wskazano, etap ten właściwie mógłby zostać połączony z pierwszym etapem (umowa abonencka zamiast Wniosku) po samodzielnym uzyskaniu przez abonenta informacji, kiedy dotychczasowy dostawca usługi – po wypowiedzeniu umowy – zaprzestaje świadczenia usługi.

  1. Instalacja nowej usługi

Po tym wszystkim, zgodnie z procedurą UKE, następuje etap deinstalacji usługi przez dotychczasowego jej dostawcę i jej ponownej instalacji przez nowego dostawcę.

W proponowanej procedurze UKE wskazał, że najpierw dokonywana jest instalacja usługi przez nowego dostawcę, a dopiero później deinstalacja kabli i urządzeń dotychczasowego dostawcy usługi. Wytyczne nie obejmują zatem sytuacji, w której nowy dostawca usług nie dysponuje własną infrastrukturą, równoległą do sieci dotychczasowego dostawcy. Te nie mogą być bowiem racjonalnie objęte zapisami PKE.

Oczywiście wyjątek będą stanowić sieci hurtowe, stworzone i wykorzystywane w sposób umożliwiający swobodną zmianę dostawcy usług, bez konieczności dokonywania fizycznych zmian w infrastrukturze.

  1. Deinstalacja starej usługi

Zgodnie z propozycją UKE, po skutecznej instalacji i uruchomieniu usług przez nowego dostawcę, informuje on dotychczasowego dostawcę o rozpoczęciu świadczenia przez siebie usług. UKE błędnie przyjmuje, że informacja ta powoduje rozwiązanie umowy abonenckiej (została ona przecież wcześniej wypowiedziana przez abonenta) i zaprzestanie świadczenia usług przez dotychczasowego dostawcę usług.

Ponadto, analizując dwa ostatnie etapy „współpracy” obu dostawców usług, należy stwierdzić, że procedura znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, w którym do danego lokalu doprowadzona jest już infrastruktura nowego dostawcy albo zmiana dostawcy następuje przy wykorzystaniu jednej sieci operatora hurtowego. Nie tylko dlatego, że w momencie deinstalacji kabli i urządzeń dotychczasowego dostawcy musi być już wiadome, czy nowy dostawca może technicznie rozpocząć świadczenie usług. Przede wszystkim dlatego, że w sytuacji, gdy w budynku nie ma na stałe dwóch niezależnych sieci (dawcy i biorcy) lub sieci hurtowej, po deinstalacji swoich urządzeń dotychczasowy dostawca nie może już wznowić świadczenia swoich usług. Ponowna instalacja kabli i urządzeń u abonenta, który wypowiedział umowę byłaby ekonomicznie nieopłacalna (brak zwrotu kosztów instalacji) oraz prawnie bezpodstawna (brak umowy na takie działanie). Tak więc w momencie uruchomienia nowej usługi dostępu do internetu, w budynku abonenta musi już znajdować się sieć telekomunikacyjna, z której korzysta nowy dostawca usługi (jego sieć lub sieć mu udostępniona przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego).

W tym miejscu należy zauważyć jeszcze jeden poważny problem, nie tyle wynikający z błędów procedury, ile z wadliwości samego uprawnienia abonenckiego i unijnej regulacji.