Kolejna rewolucja w dokumentach abonenckich?

Dotychczas warunek ten można było (w umiarkowanym przynajmniej stopniu) spełnić, dzieląc warunki umowy na dokumenty rodzajowe. Stąd powszechnie już abonent dostaje krótką umowę, w której ma opisane podstawowe, najważniejsze warunki świadczenia usługi. Do tego otrzymuje uzupełniający regulamin, dokument promocji z czasowymi warunkami preferencyjnymi, a także cennik usług dodatkowych. Scalenie tego wszystkiego w jeden dokument będzie nie lada sztuką nawet dla doświadczonego prawnika. Prawdziwym jednak wyzwaniem będzie przeczytanie i zrozumienie go przez samego konsumenta.

Co ciekawe, projektowane rozwiązanie niekoniecznie musi być spójne z regulacjami unijnymi, które miało wdrażać.

Jest to wykluczone w sytuacji, w której w jeden dokument miałyby zostać scalone umowy, regulaminy i cenniki. Zwłaszcza, że i tak są one już przesadnie rozbudowane, gdyż tego oczekuje od przedsiębiorców prawodawca. Europejski Kodeks Łączności Elektronicznej przewiduje nadto pełną harmonizację praw użytkowników końcowych na terenie całej Unii Europejskiej. W założeniu ma ona zwiększyć zaufanie użytkowników do rynku wewnętrznego – zapewniając im jednakowy poziom ochrony w całej Unii, niezależnie od tego gdzie mieszkają, gdzie pracują czy podróżują. Trudno jednak będzie mówić o harmonizacji w sytuacji, w której użytkownicy w Polsce (być może jako jedyni w całej Europie) będą otrzymywać opasłe i niezrozumiałe księgi abonenckie, w odróżnieniu od swoich sąsiadów ze standardowymi umowami, cennikami i regulaminami.

Nic dziwnego, że komentowane rozwiązanie spotkało się z ostrą krytyką środowiska telekomunikacyjnego. Przedstawiciele rynku wypracowali więc kompromisowe rozwiązanie – uwzględniające nie tylko realia rynkowe, ale także konieczność usunięcia dotychczasowych mankamentów segmentacji umów. Po pierwsze, wszystkie dokumenty znajdujące zastosowanie do umowy miałyby zostać w niej wprost wskazane, a następnie załączone i wydane abonentowi. Jakiekolwiek sprzeczności w treści takich dokumentów byłyby niedopuszczalne. Dodatkowo zaproponowano ograniczenie treści warunków promocji do informacji odróżniających ofertę promocyjną od standardowej.

Powyższe w o wiele większym stopniu zrealizowałoby (niewątpliwie słuszny) cel ochronny, jaki przyświecał Ministrowi Cyfryzacji – autorowi projektu. Rozwiązanie proponowane w obecnym projekcie ustawy celu tego może w ogóle nie zrealizować, a nawet doprowadzić do skutków odwrotnych od zamierzonego. Nie pozostaje więc rynkowi nic innego, jak tylko oczekiwać na odniesienie się przez prawodawcę do zaproponowanego rozwiązania kompromisowego i wprowadzenie stosownych zmian w projekcie.

AUTORKA

Adwokat. Absolwentka prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Odbyła aplikację radcowską przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Poznaniu i Warszawie – ukończona w 2014 r. Współpracownik Kancelarii Prawnej Media, w której zajmuje się prawem telekomunikacyjnym, w szczególności w obszarze umów abonenckich i regulaminów świadczenia usług telekomunikacyjnych, a także procesach legislacyjnych obejmujących regulację rynku telekomunikacyjnego. Na co dzień współpracuje z organami odpowiedzialnymi za regulację rynku telekomunikacyjnego w Polsce.